All About SMURFS
Τα στρουμφάκια προβάλλουν τον κομμουνισμό!
Η θεωρία ότι τα αθώα στρουμφάκια προβάλλουν την κομμουνιστική θεωρία κυκλοφορεί εδώ και πάρα πολύ καιρό. Ενώ οι συνοδευτικές θεωρίες συνομωσίας (ο,τι δηλαδή είναι πράγματι φτιαγμένα έτσι από τους σοβιετικούς για να έχουν τα παιδιά επαφή με τα κομμουνιστικά ιδεώδη) αντικρούονται ώς υπερβολικές, τα σημάδια ότι, ηθελημένα ή μή, το χωριό των αγαπημένων ηρώων των παιδικών μας χρόνων είναι στην πραγματικότητα μιά μικρογραφία της ουτοπικής κομμουνιστικής κοινωνίας είναι αδιάψευστα.
Αρχίζει πρώτα κανείς από το γεγονός ότι το χρήμα απόυσιάζει από το στουμφοχωριό. Οι δουλειές έχουν μοιραστεί στα μισά περίπου στρουμφάκια που έχουν στερεοτυπικούς ρόλους μέσα στην στρουμφοκοινωνία: ο Προκοπής είναι οι εργάτες, ο Κηπευτής (Φάρμερ) είναι η αγροτική τάξη, ο Ζωγράφος και ο Ντορεμί οι καλλιτέχνες, ο Λιχούδης ο μάγειρας και ο Ράφτης είναι... ο ράφτης. Όλοι αυτοί κάνουν ο καθένας τη δουλειά του για όλα τα στρουμφάκια του χωριού χωρίς να ζητά αντάλλαγμα. Τα άλλα μισά στρουμφάκια είναι παραδείγματα ελαττωμάτων που η κοινωνία των στρούμφ βλέπει ως αρνητικά.
Ο Χουζούρης έχει την τεμπελιά του, ο Λιχούδης την λαιμαργία, ο Μελένιος τη ματαιοδοξία. Τα περισσότερα επεισόδια με κεντρικούς ήρωες τέτοιους χαρακτήρες έχουν ηθικό δίδαγμα το πόσο κακό είναι το αντίστοιχο ελάττωμα για τη στρουμφο-κοινωνία. Και φυσικά το δίδαγμα το εκφράζει πολύ συχνά η συμβουλευτική φωνή του πάνσοφου Παπαστρούμφ. Ο "κόκκινος πατέρας" όλου του χωριού που φροντίζει για τη ευημερία αλλά και την ισότητα στο χωριό, είναι ο μοναδικός αξιωματούχος στο χωριό και ο μοναδικός που αναγνωρίζεται ως κοινωνικά ανώτερος από οποιοδήποτε άλλο στρουμφάκι. Συγκεκριμένα τα κόκκινα ρούχα του έχουν εμπνεύσει και το (σχεδόν σίγουρα retroacronym) S.M.U.R.F = Socialist Men Under a Red Father. Παρά την οπτική ομοιότητα του όμως με την επίσης γενειοφόρα φιγούρα του Μαρξ ο ρόλος του στη στρουμφο-κοινωνία είναι ο ίδιος με του Στάλιν. Η μεγαλύτερη βέβαια απόδειξη για τον παραλληλισμό με το σοβιετικό καθεστώς είναι ο Σπιρτουλης. Ο Σπιρτούλης είναι ο Τρότσκι. Λέει ότι είναι βοηθός (και διάδο*χος σε ένα επεισόδιο) του Παπαστρούμφ, αν και σε ένα άλλο επεισόδιο κάνει ένα από τα πραξικοπήματα που έχουν γίνει στο στρουμφοχωριό και γίνεται βασιλιάς απόυσία του παπαστρούμφ (τα μισά στρουμφάκια διοργανώνουν αντίσταση). Και φυσικά το κλασσικό πέταγμα του Σπιρτούλη από το χωριό είναι παραλληλίσιμος με την εξορία του Τρότσκι. Και ο Δρακουμέλ; Απλώς ένας κακός μάγος που κυνηγάει τα στρουμφάκια για να τα φάει; Να τα φάει από ένα σημείο και μετά γιατί στα αρχικά επεισόδια θέλει να πιάσει έξι από αυτά για να τελειώσει το ξόρκι που δα του επιτρέψει να φτιάξει χρυσάφι. Έτσι κάποιος μπορεί να δει το Δρακουμέλ σάν ενσάρκωση του καπιταλισμού που σκοπό έχει να καταστρέψει την ουτοπική κοινωνία των στρούμφ για το κέρδος. Την Ψιψινέλ μπορούμε να τη δούμε ως το προλεταριάτο-τον εξαρτώμενο εργάτη τον οποίο εκμεταλλεύεται το κεφάλαιο(Δρακουμέλ) ώστε να υλοποιήσει τα σχέδια του. Και βέβαια υπάρχουν συγκεκριμένα επεισόδια που μπορεί να χρησιμοποιήσει κανείς ως επιχειρήματα. Το επεισόδιο με τα σοκολατένια νομίσματα είναι το πιό συχνά αναφερόμενο. Ο Δρακουμέλ και η μαμά του στέλνουν το σατανικό σπόρο στην αυλή του Λιχούδη και φυτρώνει ένα δέντρο με σοκολατένια νομίσματα τα οποία δοκιμάζει ο Λιχούδης. Μετά αντί να τα μοιραστεί με τα άλλα στρουμφάκια (τι πιο φυσιολογικό στην κομμουνιστική κοινωνία) τα θεωρεί δικά του (ιδιοκτησία = καπιταλισμός) και τα πουλάει στα άλλα στρουμφάκια αντί απαραίτητων γι αυτά εργαλεία (τα βάρη του Προκοπή, την τσάπα του κηπουρού, τα εργαλεία του ξεφτέρη). Χωρίς αυτά η στρουμφοκοινωνία καταρρέει αφού δεν μπορεί να παραχθεί τίποτα. Η κατάσταση σώζεται μετά από παρέμβαση του παπαστρούμφ που εξηγεί στο λιχούδη ότι για την κατάσταση φταίει η παράλογη ανάγκη του να συγκεντρώσει πλούτο.
Σε άλλο επεισόδιο η αυτόματη μηχανή παραγωγής φαγητού του Ξεφτέρη οδηγεί τα στρουμφάκια σε υπερκατανάλωση με απότέλεσμα να εξαντληθούν οι φυσικοί πόροι (στρουμφόμουρα). Ακολουθεί πανικός και την κρίση απότρέπει ο Παπαστρούμφ μετά από καταστροφή της μηχανής με ένα πενταετές πλάνο... εεε.. δηλαδή με μια απόθήκη με φαγητό.
Πραξικόπημα στο χωριό γίνεται 2 φορές. Μία από τον Σπιρτούλη και μία από τη Στρουμφίτα που θέλει να γίνει "Βασίλισσα για μιά μέρα". Και τα δύο καταλήγουν σε μάχη που όμως σταματά ο Παπαστρούμφ βάζοντας τέλος σε ιδέες περί βασιλείας. Η Στρουμφίτα τί ρόλο παίζει; Είναι πλήρως εξισωμένη στο Στρουμφοχωριό, αν και είναι το αντίθετο φύλο και προφανώς τα Στρουμφάκια μοιράζονται και αυτή και αρκούνται με μία όπως και τους φυσικούς πόρους, φαγητό κτλ.
Επίσης, το παρακάτω γίνεται πιό εμφανές στο Αγγλικό version. Όλα τα στρουμφάκια αναφέρονται το ένα στο άλλο κολλάνε από πίσω το 'Smurf' π.χ Papa Smurf, farmer Smurf, Painter Smurf. Κάτι σαν το "Comrade Stalin" δηλαδή. Τέλος να σημειώσουμε ότι δεν υπάρχει οποιαδήποτε πίστη σε θρησκεία ή κάτι άλλο στο Στρουμφοχωριό. Συνεπώς ούτε Ιερατείο και ναοί, και "Παπάς" Στρούμφ.
Η θεωρία ότι τα αθώα στρουμφάκια προβάλλουν την κομμουνιστική θεωρία κυκλοφορεί εδώ και πάρα πολύ καιρό. Ενώ οι συνοδευτικές θεωρίες συνομωσίας (ο,τι δηλαδή είναι πράγματι φτιαγμένα έτσι από τους σοβιετικούς για να έχουν τα παιδιά επαφή με τα κομμουνιστικά ιδεώδη) αντικρούονται ώς υπερβολικές, τα σημάδια ότι, ηθελημένα ή μή, το χωριό των αγαπημένων ηρώων των παιδικών μας χρόνων είναι στην πραγματικότητα μιά μικρογραφία της ουτοπικής κομμουνιστικής κοινωνίας είναι αδιάψευστα.
Αρχίζει πρώτα κανείς από το γεγονός ότι το χρήμα απόυσιάζει από το στουμφοχωριό. Οι δουλειές έχουν μοιραστεί στα μισά περίπου στρουμφάκια που έχουν στερεοτυπικούς ρόλους μέσα στην στρουμφοκοινωνία: ο Προκοπής είναι οι εργάτες, ο Κηπευτής (Φάρμερ) είναι η αγροτική τάξη, ο Ζωγράφος και ο Ντορεμί οι καλλιτέχνες, ο Λιχούδης ο μάγειρας και ο Ράφτης είναι... ο ράφτης. Όλοι αυτοί κάνουν ο καθένας τη δουλειά του για όλα τα στρουμφάκια του χωριού χωρίς να ζητά αντάλλαγμα. Τα άλλα μισά στρουμφάκια είναι παραδείγματα ελαττωμάτων που η κοινωνία των στρούμφ βλέπει ως αρνητικά.
Ο Χουζούρης έχει την τεμπελιά του, ο Λιχούδης την λαιμαργία, ο Μελένιος τη ματαιοδοξία. Τα περισσότερα επεισόδια με κεντρικούς ήρωες τέτοιους χαρακτήρες έχουν ηθικό δίδαγμα το πόσο κακό είναι το αντίστοιχο ελάττωμα για τη στρουμφο-κοινωνία. Και φυσικά το δίδαγμα το εκφράζει πολύ συχνά η συμβουλευτική φωνή του πάνσοφου Παπαστρούμφ. Ο "κόκκινος πατέρας" όλου του χωριού που φροντίζει για τη ευημερία αλλά και την ισότητα στο χωριό, είναι ο μοναδικός αξιωματούχος στο χωριό και ο μοναδικός που αναγνωρίζεται ως κοινωνικά ανώτερος από οποιοδήποτε άλλο στρουμφάκι. Συγκεκριμένα τα κόκκινα ρούχα του έχουν εμπνεύσει και το (σχεδόν σίγουρα retroacronym) S.M.U.R.F = Socialist Men Under a Red Father. Παρά την οπτική ομοιότητα του όμως με την επίσης γενειοφόρα φιγούρα του Μαρξ ο ρόλος του στη στρουμφο-κοινωνία είναι ο ίδιος με του Στάλιν. Η μεγαλύτερη βέβαια απόδειξη για τον παραλληλισμό με το σοβιετικό καθεστώς είναι ο Σπιρτουλης. Ο Σπιρτούλης είναι ο Τρότσκι. Λέει ότι είναι βοηθός (και διάδο*χος σε ένα επεισόδιο) του Παπαστρούμφ, αν και σε ένα άλλο επεισόδιο κάνει ένα από τα πραξικοπήματα που έχουν γίνει στο στρουμφοχωριό και γίνεται βασιλιάς απόυσία του παπαστρούμφ (τα μισά στρουμφάκια διοργανώνουν αντίσταση). Και φυσικά το κλασσικό πέταγμα του Σπιρτούλη από το χωριό είναι παραλληλίσιμος με την εξορία του Τρότσκι. Και ο Δρακουμέλ; Απλώς ένας κακός μάγος που κυνηγάει τα στρουμφάκια για να τα φάει; Να τα φάει από ένα σημείο και μετά γιατί στα αρχικά επεισόδια θέλει να πιάσει έξι από αυτά για να τελειώσει το ξόρκι που δα του επιτρέψει να φτιάξει χρυσάφι. Έτσι κάποιος μπορεί να δει το Δρακουμέλ σάν ενσάρκωση του καπιταλισμού που σκοπό έχει να καταστρέψει την ουτοπική κοινωνία των στρούμφ για το κέρδος. Την Ψιψινέλ μπορούμε να τη δούμε ως το προλεταριάτο-τον εξαρτώμενο εργάτη τον οποίο εκμεταλλεύεται το κεφάλαιο(Δρακουμέλ) ώστε να υλοποιήσει τα σχέδια του. Και βέβαια υπάρχουν συγκεκριμένα επεισόδια που μπορεί να χρησιμοποιήσει κανείς ως επιχειρήματα. Το επεισόδιο με τα σοκολατένια νομίσματα είναι το πιό συχνά αναφερόμενο. Ο Δρακουμέλ και η μαμά του στέλνουν το σατανικό σπόρο στην αυλή του Λιχούδη και φυτρώνει ένα δέντρο με σοκολατένια νομίσματα τα οποία δοκιμάζει ο Λιχούδης. Μετά αντί να τα μοιραστεί με τα άλλα στρουμφάκια (τι πιο φυσιολογικό στην κομμουνιστική κοινωνία) τα θεωρεί δικά του (ιδιοκτησία = καπιταλισμός) και τα πουλάει στα άλλα στρουμφάκια αντί απαραίτητων γι αυτά εργαλεία (τα βάρη του Προκοπή, την τσάπα του κηπουρού, τα εργαλεία του ξεφτέρη). Χωρίς αυτά η στρουμφοκοινωνία καταρρέει αφού δεν μπορεί να παραχθεί τίποτα. Η κατάσταση σώζεται μετά από παρέμβαση του παπαστρούμφ που εξηγεί στο λιχούδη ότι για την κατάσταση φταίει η παράλογη ανάγκη του να συγκεντρώσει πλούτο.
Σε άλλο επεισόδιο η αυτόματη μηχανή παραγωγής φαγητού του Ξεφτέρη οδηγεί τα στρουμφάκια σε υπερκατανάλωση με απότέλεσμα να εξαντληθούν οι φυσικοί πόροι (στρουμφόμουρα). Ακολουθεί πανικός και την κρίση απότρέπει ο Παπαστρούμφ μετά από καταστροφή της μηχανής με ένα πενταετές πλάνο... εεε.. δηλαδή με μια απόθήκη με φαγητό.
Πραξικόπημα στο χωριό γίνεται 2 φορές. Μία από τον Σπιρτούλη και μία από τη Στρουμφίτα που θέλει να γίνει "Βασίλισσα για μιά μέρα". Και τα δύο καταλήγουν σε μάχη που όμως σταματά ο Παπαστρούμφ βάζοντας τέλος σε ιδέες περί βασιλείας. Η Στρουμφίτα τί ρόλο παίζει; Είναι πλήρως εξισωμένη στο Στρουμφοχωριό, αν και είναι το αντίθετο φύλο και προφανώς τα Στρουμφάκια μοιράζονται και αυτή και αρκούνται με μία όπως και τους φυσικούς πόρους, φαγητό κτλ.
Επίσης, το παρακάτω γίνεται πιό εμφανές στο Αγγλικό version. Όλα τα στρουμφάκια αναφέρονται το ένα στο άλλο κολλάνε από πίσω το 'Smurf' π.χ Papa Smurf, farmer Smurf, Painter Smurf. Κάτι σαν το "Comrade Stalin" δηλαδή. Τέλος να σημειώσουμε ότι δεν υπάρχει οποιαδήποτε πίστη σε θρησκεία ή κάτι άλλο στο Στρουμφοχωριό. Συνεπώς ούτε Ιερατείο και ναοί, και "Παπάς" Στρούμφ.
έλεος με την διαδικασία να αφήσω σχόλιο στο blog σου
1.την μια δεν είχα παρατηρήσει ότι είχες βάλει moderation
2.τώρα δεν είχα μπει στο wordpress και ενώ έγραφα έγραφα μια ώρα στο τέλος μου λέει ότι πρέπει να μπω στο wordpress και πάτησα πίσω για να αφήσω απλό σχόλιο και δεν το είχε αποθηκεύσει... μια ώρα έγραφα..! έλεος θα τα πω περιληπτικά
1.γνωστή θεωρία το ότι είναι κουμμουνιστικό πρότυπο
2.επισης γνωστή θεωρία ότι είναι και φαλλοκρατική γιατί μόνο μια γυναίκα υπάρχει και στα καινούρια άλλο ένα μικρό κοριτσάκι με κοτσιδούλες κόκκινες! φαίνεται και από τα αρχικά γράμματα αν όντως είναι κουμμουνιστική!
3.κλασσική ερώτηση: πως γεννή8ηκαν τα στρουμφάκια.. φύτρωσαν.. τώρα στα νέα επεισόδια παίζουν και 2-3 παιδάκια και ένα μωρό...στανταρ φύτρωσαν!!
4.ειναι χαριτωμένο παιδικό είναι καλύτερα τα πόκεμον ή τα άλλα που βασίζονται σε ψηφιακή τεχνολογία και νιώθεις ότι παίζεις σε videogames... αυτά είναι μάλλον τα παιδικά των καπιταλιστών που ψάχνουν νέους πελάτες/αγορές για να καλύψουν και καλά την υπερπαραγωγή των προϊόντων διαφορετικά προκαλεί οικονομική κρίση... παλιότερα αντιμετωπιζόταν με ιμπεριαλιστικές μεθόδους τώρα γίνεται με τα παιδικά χε χε!
5. έχω χάσει επεισόδια πρέπει να τα δω κάποια στιγμή για κοινωνιολογική ανάλυση φυσικά.. χιχι
αυτά θυμάμαι!
Τι να κάνω πια? Με τόσους ηλίθιους που έχω μπλέξει, λογικό είναι. ας έρθουμε στα δικά μας.
Τα 2-3 baby-smurfs ίσως να συμβολίζουν (κατά τη γνώμη μου) τον Νέο Κομμουνισμό (τη Νέα Σοβιετική Ένωση, αν θες) αλλά δε βάζω και το χέρι μου στη φωτιά!
Από τα βίαια και ασήμαντα πόκεμον, προτιμώ το παιδί μου να δει στρουμφ (όσο για το μήνυμα που ίσως περνάνε τα στρουμφ, δε νομίζω πως θα καταλάβει κ πολλά το 6χρονο,ώστε να κατέβει στις εκλογές ως Δημοτικός Σύμβουλος του ΚΚΕ-ας κάνει ό,τι θέλει!)
Τα στρουμφ της εποχής μου είναι πιο αθώα κι από ποτέ. Άσε που η μεταγλώττιση γινόταν με μεράκι κ υπομονή. Όχι σαν τις σημερινές μεταφράσεις (μα είναι δυνατόν να βλέπω μεταγλωττισμένο Bags Bunny με τη φωνή του Μπιμπίλα; Έλεος δηλαδή!)