Zaman Fou κι απάνω τούρλα... ©
(φωτο: greeka.com)...στην Corfu με τα ταμπούρλα!
The Fellowship Of The Corfu-Ring
από το Ημερολόγιο Της Poparuman*
*(προς τιμήν της αποκλειστικής μίξης της αδερφής Πόπης
με τον θρυλικό Saruman του Lord Of The Rings)
Γράφει με το νου της η Poparuman
(link δεν έχει...είναι πρόσωπο της φαντασίας μας!)
με τον θρυλικό Saruman του Lord Of The Rings)
Γράφει με το νου της η Poparuman
(link δεν έχει...είναι πρόσωπο της φαντασίας μας!)
"One Weak Ago (= Ένας Αδύναμος Πριν, λογοπαίγνιο του one week ago)
Με λύπη έμαθα σήμερα τα δυσάρεστα νέα. Η αδερφή μου η Μαρία θα πάει διακοπές στις Μπενίτσες της Κέρκυρας. «Την καριόλα» σκέφτηκα, «δε θα της περάσει αυτό!».
Μα να μη μου πει τίποτα; Γι αυτό κι εγώ θα της στείλω να έχει παρέα την κουμπάρα της, τη Στέλλα, για να μάθει... Και θα φροντίσω ώστε όλα από την πρώτη μέρα να πάνε κατά διαόλου και γι' αυτή αλλά και για τα ελεεινά ανθρωπίδια που κάνει παρέα! Πάω να φτιάξω κανένα Popuruk-Hai και να στείλω τους χαφιέδες μου να μάθουν λεπτομέρειες για το ταξίδι. Μουχαχαχαχαχα!
A Nightmare Before Popismas
(=Εφιάλτης Πριν Γίνει Της Πόπης!)
(3 μέρες πριν την αναχώρηση)
Η αδερφή μου μού τηλεφώνησε σήμερα (αν και τις περισσότερες φορές τηλεφωνώ εγώ) και μιλούσαμε αρκετή ώρα. Μετά ήρθε από το σπίτι. Μου είπε για ένα όνειρο που είδε με πρωταγωνίστρια εμένα και στους δεύτερους ρόλους τους φίλους της. Δεν κατάλαβα και πολλά, είχα στραμμένη την προσοχή μου στο βλέμμα της την ώρα που κοιτούσε το Popalandir μου, προσπαθώντας να αποσπάσει πληροφορίες. Μάταια. Το Popalandir είναι ειδικά σχεδιασμένο από τον Άρχοντα Popauron να δέχεται τα δικά μου βλέμματα και τις δικές μου εντολές. Ευτυχώς, στην προσπάθειά της να το ακουμπήσει, χιλιάδες Volt πέρασαν το κορμί της και την έστειλαν στον τριθέσιο καναπέ μου-4 δωμάτια πιο πέρα.
The Final Day
Ο Αντρέας έχει ήδη πάει από το σπίτι της Μαρίας, από τις 3 τα ξημερώματα κιόλας! Δεν μπορώ να τους βλέπω μαζί, κάτι παθαίνω. Η ανάγκη να πάω από το σπίτι της αδερφής μου και να τους προλάβω να πάω μαζί τους, με ανάγκασε να ρίξω σε βαθύ λήθαργο την κουμπάρα-τσουτσέκι της Μαρίας, μπας και καθυστερήσουν να φύγουν...
Popay-Day One
...Αργότερα έμαθα από το σπιούνο τη Στέλλα, πως πέρασε από το σπίτι με 90 λεπτά καθυστέρηση. «Το κέρατό μου!» αναφώνησα, «αν ήξερα ότι αυτή η ακατέργαστη γυναίκα του Νεάντερταλ θα αργούσε τόσο πολύ, θα προλάβαινα να πεταχτώ μέχρι τη Μαρία και αναγκαστικά να με πάρουν μαζί τους». Αλλά έκανα το θαύμα μου και πάλιιιιιι!...
«Έλα μονάκριβη αδερφή μου!...Πού βρίσκεστε;...Α, πολύ ωραία...να σου πω...μόλις είδα στις ειδήσεις πως έχει ντελαπάρει μια νταλίκα με κυροζίνη στο Αντίρριο...ναι...ναι καλέ σου λέω, της καριόλας γίνεται!...από τα διόδια του Ξυλοκάστρου μέχρι τα Τέμπη!...δράμα κατάσταση...αν δε σας βάλουν να κάνετε τον κύκλο, θα το κόψετε με τα πόδια μέχρι την Αμφιλοχία!».
Με λύπη έμαθα σήμερα τα δυσάρεστα νέα. Η αδερφή μου η Μαρία θα πάει διακοπές στις Μπενίτσες της Κέρκυρας. «Την καριόλα» σκέφτηκα, «δε θα της περάσει αυτό!».
Μα να μη μου πει τίποτα; Γι αυτό κι εγώ θα της στείλω να έχει παρέα την κουμπάρα της, τη Στέλλα, για να μάθει... Και θα φροντίσω ώστε όλα από την πρώτη μέρα να πάνε κατά διαόλου και γι' αυτή αλλά και για τα ελεεινά ανθρωπίδια που κάνει παρέα! Πάω να φτιάξω κανένα Popuruk-Hai και να στείλω τους χαφιέδες μου να μάθουν λεπτομέρειες για το ταξίδι. Μουχαχαχαχαχα!
A Nightmare Before Popismas
(=Εφιάλτης Πριν Γίνει Της Πόπης!)
(3 μέρες πριν την αναχώρηση)
Η αδερφή μου μού τηλεφώνησε σήμερα (αν και τις περισσότερες φορές τηλεφωνώ εγώ) και μιλούσαμε αρκετή ώρα. Μετά ήρθε από το σπίτι. Μου είπε για ένα όνειρο που είδε με πρωταγωνίστρια εμένα και στους δεύτερους ρόλους τους φίλους της. Δεν κατάλαβα και πολλά, είχα στραμμένη την προσοχή μου στο βλέμμα της την ώρα που κοιτούσε το Popalandir μου, προσπαθώντας να αποσπάσει πληροφορίες. Μάταια. Το Popalandir είναι ειδικά σχεδιασμένο από τον Άρχοντα Popauron να δέχεται τα δικά μου βλέμματα και τις δικές μου εντολές. Ευτυχώς, στην προσπάθειά της να το ακουμπήσει, χιλιάδες Volt πέρασαν το κορμί της και την έστειλαν στον τριθέσιο καναπέ μου-4 δωμάτια πιο πέρα.
The Final Day
Ο Αντρέας έχει ήδη πάει από το σπίτι της Μαρίας, από τις 3 τα ξημερώματα κιόλας! Δεν μπορώ να τους βλέπω μαζί, κάτι παθαίνω. Η ανάγκη να πάω από το σπίτι της αδερφής μου και να τους προλάβω να πάω μαζί τους, με ανάγκασε να ρίξω σε βαθύ λήθαργο την κουμπάρα-τσουτσέκι της Μαρίας, μπας και καθυστερήσουν να φύγουν...
Popay-Day One
...Αργότερα έμαθα από το σπιούνο τη Στέλλα, πως πέρασε από το σπίτι με 90 λεπτά καθυστέρηση. «Το κέρατό μου!» αναφώνησα, «αν ήξερα ότι αυτή η ακατέργαστη γυναίκα του Νεάντερταλ θα αργούσε τόσο πολύ, θα προλάβαινα να πεταχτώ μέχρι τη Μαρία και αναγκαστικά να με πάρουν μαζί τους». Αλλά έκανα το θαύμα μου και πάλιιιιιι!...
«Έλα μονάκριβη αδερφή μου!...Πού βρίσκεστε;...Α, πολύ ωραία...να σου πω...μόλις είδα στις ειδήσεις πως έχει ντελαπάρει μια νταλίκα με κυροζίνη στο Αντίρριο...ναι...ναι καλέ σου λέω, της καριόλας γίνεται!...από τα διόδια του Ξυλοκάστρου μέχρι τα Τέμπη!...δράμα κατάσταση...αν δε σας βάλουν να κάνετε τον κύκλο, θα το κόψετε με τα πόδια μέχρι την Αμφιλοχία!».
Ανέβηκα στην Ταράτσα του Popisengard και άρχισα τα ξόρκια. Τελικά οι κατάρες μου έπιασαν τόπο. Θα συνέχιζαν οδικώς βέβαια, αλλά θα έπρεπε να περάσουν από τα Ορυχεία της Θερμομόρια κι εκεί θα τους περίμενε το μεγαλύτερο κακό που θα μπορούσαν να συναντήσουν: δρόμοι που με τα βίας χωράνε μισό Yugo και τεράστιες νταλίκες να φράζουν την έξοδό τους. Καθυστέρηση 2-3 ωρών δηλαδή, όχι παίζουμε!
Popay-Day Two
Σήμερα είχα τρελό συνάχι. Θα με πείραξε το κλιματιστικό. Εδώ κάτω γίνεται χαμός με τα χνώτα των Popuruk-Hai και μάλλον την άρπαξα η καημένη. Ξεσκίστηκα τόσο πολύ στο φτέρνισμα που δεν άντεξα άλλο και είπα να αποφράξω τη μύτη μου. Φύσηξα τόσο πολύ με κίνδυνο να βγάλω αιμορροΐδες, ώσπου η μύξα μου εκτινάχτηκε τόσο μακριά που βρέθηκε κάτω από το πόδι του Αντρέα, την ώρα που ετοιμαζόταν για την πρώτη του επαγγελματική βουτιά στην πισίνα, κάνοντάς τον να γλιστρίσει και να σκάσει με την κοιλιά του στο νερό, βάζοντας σε κίνδυνο τη ζωή του. Το μανάρι μου, λίγο έλειψε να τον κλαίνε κι οι ρέγγες! Η άλλη η άχρηστη η αδερφή μου κι η κολλητή της φίλη η Άννα γελούσανε σαν καρακάξες ενώ το ρουφιανάκι η κουμπάρα ούτε μια κίνηση δεν έκανε να τις βάλει στη θέση τους. Μου φαίνεται πως πρέπει να ανέβω κατά Ταράτσα μεριά πάλι, γιατί το ξόρκι εξασθενεί...
Popay-Day Three
O σύνδεσμός μου τους εντόπισε πάλι στην πισίνα αραχτούς. Τι σκατά πήγε στραβά με το ξόρκι μου; «Ας δημιουργήσω, η ρουφιάνα» είπα από μέσα μου και ανέβηκα στην Ταράτσα πάλι. Έβγαλα το κινητό για να τηλεφωνήσω στην αδερφή μου ξέροντας πως θα έπρεπε να κάνω το μαγικό την ώρα που θα της μιλούσα. Και τελικά τα κατάφερα: Η μικρή Λαλούγια παραλίγο να καταπιεί 52.790 λίτρα χλώριο ενώ ο Αντρέας ψήθηκε από την υπερβολική έκθεση στον ήλιο και έγινε σαν σακατεμένος αστακός (καμιά φορά σκέφτομαι πως αυτός ο άνθρωπος τελικά δε χρειάζεται τα μάγια μου για να μαλακιστεί, το καταφέρνει από μόνος του, ο χρυσός μου!).
O Φώτης δε θα μου τη γλύτωνε φυσικά. Ενώ όλοι οι άλλοι πονούσαν και έσκουζαν σαν τα γίδια που τα σφάζεις στο μαντρί, εκείνος αποφάσισε να ρίξει έναν υπνάκο. Το πρωί σηκώθηκε και συνειδητοποίησε πως το κορμί του θύμιζε σε αρκετά σημεία την ακτογραμμή του νησιού. Το παγωμένο αεράκι του κλιματιστικού απο δεξιά σε συνδιασμό με την καυτή λαύρα του ψυγειομοτερακίου προκάλεσαν στον Φώτη ανεπανόρθωτες ψύξεις και τα σχετικά.
Αργότερα πληροφορήθηκα πως έμεναν κοντά στο Poplorien -το μεγαλύτερο φαρμακείο στην περιοχή- κι έτσι ο Αντρέας έσκασε μισή περιουσία για να μπορέσει να γιατρέψει τις πληγές του...
Popay-Day Four
Σήμερα δεν είχα νέα από κανέναν. Εγώ πάντως ανέβηκα στην Ταράτσα για το γνωστό ξόρκι.
Αποφάσισα να στείλω μερικούς κατάσκοπους να μάθω τι γινόταν στο νησί. Η επιστροφή τους έφερε μαζί και τα ευχάριστα. Οι δολοπλοκίες και οι ίντριγκες δίνουν και παίρνουν! Η Μαρία τα έχει πάρει στο κρανίο με την κουμπάρα και οι υπόλοιποι της παρέας θέλουν λίγο ακόμα ψήσιμο για να πιαστούν στα χέρια. Η Λαλούγια αποφάσισε να κόψει την παροχή γάλακτος με το μπιμπερό και προτίμησε να αποπειραθεί να κατεβάσει άλλα 52.790 λίτρα χλωρίου, χωρίς επιτυχία όμως! Next time!
Ωστόσο είμαι πολύ χαρούμενη γιατί το ξόρκι κατά της αδελφοσύνης έπιασε, με πρώτο το Φώτη να φουντάρει την Άννα στη γωνία της πισίνας, προκαλώντας της μώλωπα στο μπράτσο που θα ζήλευε κι ο Δουρής! Δυστυχώς όμως το Poplorien ήταν πάλι στη διάθεσή τους να γιατρέψει τα τραύματα...
Popay-Day Five
Τη σημερινή θα τη θυμάμαι ως την πιο αγαπημένη από όλες τις μέρες μου! Όλα βαίναν καλώς...στην αρχή. Τελικά το ξόρκι δια τηλεφώνου έχει μεγάλη ισχύ και διάρκεια!
H προδότρα με ενημέρωσε για τη βραδινή τους εξόρμηση σε μια γιορτή στο λιμάνι του Ποντικονησίου. Αρχικά δεν ήθελε να πάει αλλά αργότερα κατάλαβε πως χωρίς αυτή στην εκδρομή τίποτα δε θα πήγαινε όπως το είχα προγραμματίσει. Μάλιστα το «πανηγύρι» ξεκίνησε νωρίτερα από ότι υπολόγιζαν, με τον Αντρέα και την Άννα να αλληλοσυγκρούονται σαν σπουργίτια στη ρόγα του σταφυλιού. Αχ, και να 'μουν κάπου κοντά να τους έβλεπα! Η εκδήλωση μετετράπη σε φιάσκο μεγάλου βεληνεκούς, ας είναι καλά η Ταράτσα μου πάλι!...
Popay-Day Six
Σήμερα είπα να ρεπάρω λίγο. Τι το ΄θελα η μαλακισμένη! Στέλνεις έναν απεσταλμένο για να στα κάνει όλα μουνί καλλιγραφία τελικά. Φαντάστηκα πως η Στέλλα ήταν άξια ώστε να της παραδωθεί η γνώση των Σκοτεινών Δυνάμεων αλλά μάλλον έπεσα έξω...τι εξω, που θα βγω και χρεωμένη στο τέλος, η αναθεματισμένη! Μια δουλειά της είπα να κάνει κι αυτή θεώρησε σωστό να δοκιμάσει τη γυαλάδα των μαρμάρινων σκαλοπατιών του Αχίλλειου με τον κώλο. Μέτρησε 2-3 η αλήθεια να λέγεται, αλλά αν πατούσε το χαντρικό του ρολογιού που έσπασε -δώρο της αδερφής μου- θα τη μαζεύαμε από το λιμάνι!
Αποσύρθηκα στα ιδιαίτερα διαμερίσματά μου νωρίς γιατί ταράχτηκα...
Popay-Day Seven
Τα νεύρα μου; Η απεσταλμένη ρουφιανοκουμπάρα της Μαρίας κάνει κόνξες και δε θα της βγει σε καλό με την επιστροφή της στα πάτρια εδάφη! Η συντροφιά αποφάσισε να βολτάρει αλλά εκείνη κωλοχτυπιόταν να μην πάει, αλλά έχε χάρη που η Ταράτσα δεν έπιανε σήμα, αλλιώς θα την έστελνα κι αυτή τη χαμένη από εκεί που ήρθε.
Το ξόρκι έκανε τη δουλειά του όμως. Ο Αντρέας γυρνοβολούσε 2½ ώρες, ψάχνοντας να βρει σημείο για να δέσει κάπου το κατάμαυρο άτι του και όλοι άρχισαν να παίρνουν ξανάστροφες με τα καμώματά του!
Τελικά η σημερινή μέρα είχε μερικά τυχερά...
The Last Chapter
Τελευταία μέρα στο νησί. Ημέρα επιστροφής. Φυσικά και θα έβαζα το χεράκι μου κι εδώ. Τι σκατά τα έχουμε τα παράσημα; Για να διώχνουν τα περιστέρια από το μπαλκόνι μου; Εδώ είπα να ασχοληθώ λίγο με το θέμα των οικονομικών, καταφέρνοντας να αφήσω άφραγκη τη μισή συντροφιά. Βέβαια η κουμπάρα αν και ισχυριζόταν πως έχει μείνει ταπί, κατάφερε να προσφέρει στο βλαστάρι της αρκετές ποσότητες Μπουγατσοlembas χωρίς να έχει υπολογίσει ότι:
α) θα την πιάσει κρίση καφεΐνης 3 ώρες αργότερα
β) θα κινδυνεύσει να μείνει στο Αίγιο να πλένει πιάτα, προκειμένου να αποσπάσει ένα γαμοδίευρο για τα διόδια
γ) θα τα κάνει τσουρέκια σε όλους ακόμα και λίγα χιλιόμετρα πριν την πατρίδα.
Τελικά καλά έκανα και της έστειλα τη μέλισσα να την τσιμπήσει αλλά κι αυτή ήταν τόσο ηλίθια που την πέτυχε στην πλάτη αντί για τον αρχικό στόχο που ήταν ο κώλος!
Καλά να πάθω κι εγώ που εμπιστεύομαι λάθος ανθρώπους.
Σε αφήνω τώρα αγαπητό μου ημερολόγιο, γιατί ο Άρχοντας Popauron έχει τραπέζωμα, θα φάμε Pollum στιφάδο!"
Popay-Day Two
Σήμερα είχα τρελό συνάχι. Θα με πείραξε το κλιματιστικό. Εδώ κάτω γίνεται χαμός με τα χνώτα των Popuruk-Hai και μάλλον την άρπαξα η καημένη. Ξεσκίστηκα τόσο πολύ στο φτέρνισμα που δεν άντεξα άλλο και είπα να αποφράξω τη μύτη μου. Φύσηξα τόσο πολύ με κίνδυνο να βγάλω αιμορροΐδες, ώσπου η μύξα μου εκτινάχτηκε τόσο μακριά που βρέθηκε κάτω από το πόδι του Αντρέα, την ώρα που ετοιμαζόταν για την πρώτη του επαγγελματική βουτιά στην πισίνα, κάνοντάς τον να γλιστρίσει και να σκάσει με την κοιλιά του στο νερό, βάζοντας σε κίνδυνο τη ζωή του. Το μανάρι μου, λίγο έλειψε να τον κλαίνε κι οι ρέγγες! Η άλλη η άχρηστη η αδερφή μου κι η κολλητή της φίλη η Άννα γελούσανε σαν καρακάξες ενώ το ρουφιανάκι η κουμπάρα ούτε μια κίνηση δεν έκανε να τις βάλει στη θέση τους. Μου φαίνεται πως πρέπει να ανέβω κατά Ταράτσα μεριά πάλι, γιατί το ξόρκι εξασθενεί...
Popay-Day Three
O σύνδεσμός μου τους εντόπισε πάλι στην πισίνα αραχτούς. Τι σκατά πήγε στραβά με το ξόρκι μου; «Ας δημιουργήσω, η ρουφιάνα» είπα από μέσα μου και ανέβηκα στην Ταράτσα πάλι. Έβγαλα το κινητό για να τηλεφωνήσω στην αδερφή μου ξέροντας πως θα έπρεπε να κάνω το μαγικό την ώρα που θα της μιλούσα. Και τελικά τα κατάφερα: Η μικρή Λαλούγια παραλίγο να καταπιεί 52.790 λίτρα χλώριο ενώ ο Αντρέας ψήθηκε από την υπερβολική έκθεση στον ήλιο και έγινε σαν σακατεμένος αστακός (καμιά φορά σκέφτομαι πως αυτός ο άνθρωπος τελικά δε χρειάζεται τα μάγια μου για να μαλακιστεί, το καταφέρνει από μόνος του, ο χρυσός μου!).
O Φώτης δε θα μου τη γλύτωνε φυσικά. Ενώ όλοι οι άλλοι πονούσαν και έσκουζαν σαν τα γίδια που τα σφάζεις στο μαντρί, εκείνος αποφάσισε να ρίξει έναν υπνάκο. Το πρωί σηκώθηκε και συνειδητοποίησε πως το κορμί του θύμιζε σε αρκετά σημεία την ακτογραμμή του νησιού. Το παγωμένο αεράκι του κλιματιστικού απο δεξιά σε συνδιασμό με την καυτή λαύρα του ψυγειομοτερακίου προκάλεσαν στον Φώτη ανεπανόρθωτες ψύξεις και τα σχετικά.
Αργότερα πληροφορήθηκα πως έμεναν κοντά στο Poplorien -το μεγαλύτερο φαρμακείο στην περιοχή- κι έτσι ο Αντρέας έσκασε μισή περιουσία για να μπορέσει να γιατρέψει τις πληγές του...
Popay-Day Four
Σήμερα δεν είχα νέα από κανέναν. Εγώ πάντως ανέβηκα στην Ταράτσα για το γνωστό ξόρκι.
Αποφάσισα να στείλω μερικούς κατάσκοπους να μάθω τι γινόταν στο νησί. Η επιστροφή τους έφερε μαζί και τα ευχάριστα. Οι δολοπλοκίες και οι ίντριγκες δίνουν και παίρνουν! Η Μαρία τα έχει πάρει στο κρανίο με την κουμπάρα και οι υπόλοιποι της παρέας θέλουν λίγο ακόμα ψήσιμο για να πιαστούν στα χέρια. Η Λαλούγια αποφάσισε να κόψει την παροχή γάλακτος με το μπιμπερό και προτίμησε να αποπειραθεί να κατεβάσει άλλα 52.790 λίτρα χλωρίου, χωρίς επιτυχία όμως! Next time!
Ωστόσο είμαι πολύ χαρούμενη γιατί το ξόρκι κατά της αδελφοσύνης έπιασε, με πρώτο το Φώτη να φουντάρει την Άννα στη γωνία της πισίνας, προκαλώντας της μώλωπα στο μπράτσο που θα ζήλευε κι ο Δουρής! Δυστυχώς όμως το Poplorien ήταν πάλι στη διάθεσή τους να γιατρέψει τα τραύματα...
Popay-Day Five
Τη σημερινή θα τη θυμάμαι ως την πιο αγαπημένη από όλες τις μέρες μου! Όλα βαίναν καλώς...στην αρχή. Τελικά το ξόρκι δια τηλεφώνου έχει μεγάλη ισχύ και διάρκεια!
H προδότρα με ενημέρωσε για τη βραδινή τους εξόρμηση σε μια γιορτή στο λιμάνι του Ποντικονησίου. Αρχικά δεν ήθελε να πάει αλλά αργότερα κατάλαβε πως χωρίς αυτή στην εκδρομή τίποτα δε θα πήγαινε όπως το είχα προγραμματίσει. Μάλιστα το «πανηγύρι» ξεκίνησε νωρίτερα από ότι υπολόγιζαν, με τον Αντρέα και την Άννα να αλληλοσυγκρούονται σαν σπουργίτια στη ρόγα του σταφυλιού. Αχ, και να 'μουν κάπου κοντά να τους έβλεπα! Η εκδήλωση μετετράπη σε φιάσκο μεγάλου βεληνεκούς, ας είναι καλά η Ταράτσα μου πάλι!...
Popay-Day Six
Σήμερα είπα να ρεπάρω λίγο. Τι το ΄θελα η μαλακισμένη! Στέλνεις έναν απεσταλμένο για να στα κάνει όλα μουνί καλλιγραφία τελικά. Φαντάστηκα πως η Στέλλα ήταν άξια ώστε να της παραδωθεί η γνώση των Σκοτεινών Δυνάμεων αλλά μάλλον έπεσα έξω...τι εξω, που θα βγω και χρεωμένη στο τέλος, η αναθεματισμένη! Μια δουλειά της είπα να κάνει κι αυτή θεώρησε σωστό να δοκιμάσει τη γυαλάδα των μαρμάρινων σκαλοπατιών του Αχίλλειου με τον κώλο. Μέτρησε 2-3 η αλήθεια να λέγεται, αλλά αν πατούσε το χαντρικό του ρολογιού που έσπασε -δώρο της αδερφής μου- θα τη μαζεύαμε από το λιμάνι!
Αποσύρθηκα στα ιδιαίτερα διαμερίσματά μου νωρίς γιατί ταράχτηκα...
Popay-Day Seven
Τα νεύρα μου; Η απεσταλμένη ρουφιανοκουμπάρα της Μαρίας κάνει κόνξες και δε θα της βγει σε καλό με την επιστροφή της στα πάτρια εδάφη! Η συντροφιά αποφάσισε να βολτάρει αλλά εκείνη κωλοχτυπιόταν να μην πάει, αλλά έχε χάρη που η Ταράτσα δεν έπιανε σήμα, αλλιώς θα την έστελνα κι αυτή τη χαμένη από εκεί που ήρθε.
Το ξόρκι έκανε τη δουλειά του όμως. Ο Αντρέας γυρνοβολούσε 2½ ώρες, ψάχνοντας να βρει σημείο για να δέσει κάπου το κατάμαυρο άτι του και όλοι άρχισαν να παίρνουν ξανάστροφες με τα καμώματά του!
Τελικά η σημερινή μέρα είχε μερικά τυχερά...
The Last Chapter
Τελευταία μέρα στο νησί. Ημέρα επιστροφής. Φυσικά και θα έβαζα το χεράκι μου κι εδώ. Τι σκατά τα έχουμε τα παράσημα; Για να διώχνουν τα περιστέρια από το μπαλκόνι μου; Εδώ είπα να ασχοληθώ λίγο με το θέμα των οικονομικών, καταφέρνοντας να αφήσω άφραγκη τη μισή συντροφιά. Βέβαια η κουμπάρα αν και ισχυριζόταν πως έχει μείνει ταπί, κατάφερε να προσφέρει στο βλαστάρι της αρκετές ποσότητες Μπουγατσοlembas χωρίς να έχει υπολογίσει ότι:
α) θα την πιάσει κρίση καφεΐνης 3 ώρες αργότερα
β) θα κινδυνεύσει να μείνει στο Αίγιο να πλένει πιάτα, προκειμένου να αποσπάσει ένα γαμοδίευρο για τα διόδια
γ) θα τα κάνει τσουρέκια σε όλους ακόμα και λίγα χιλιόμετρα πριν την πατρίδα.
Τελικά καλά έκανα και της έστειλα τη μέλισσα να την τσιμπήσει αλλά κι αυτή ήταν τόσο ηλίθια που την πέτυχε στην πλάτη αντί για τον αρχικό στόχο που ήταν ο κώλος!
Καλά να πάθω κι εγώ που εμπιστεύομαι λάθος ανθρώπους.
Σε αφήνω τώρα αγαπητό μου ημερολόγιο, γιατί ο Άρχοντας Popauron έχει τραπέζωμα, θα φάμε Pollum στιφάδο!"
Σκιάχτηκα!!! Κάνε κάτι λοιπόν να χάσω το τρένο!!!
Θα ενημερώσω και εύχομαι τα καλύτερα!