© Gi Gaga Kouni Beli

ΠΩΣ ΝΑ και ΠΩΣ ΘΑ ... περάσετε μια ωραιότατη νύχτα στο αυτόφωρο

Πόσοι από εσάς έχετε πράξει αδίκημα και είστε πλέον ελεύθεροι εγκληματίες; Πόσοι από εσάς ταλαιπωρούνται στις δημόσιες υπηρεσίες και τελικά βγαίνετε «κερατάδες και δαρμένοι»;
Το παρακάτω θέμα εμπνεύστηκα από μια εμπειρία ενός γνωστού μου και ομολογώ από τα λεγόμενά του είναι κορυφαίο (απλά πρόσθεσα κι εγώ λίγο το χεράκι μου στην περιγραφή -Έεελα, δε σε πιστεύω!) Ο οδηγός αυτός χωρίζεται σε 2 σκέλη όπως θα παρατηρήσατε κι από τον τίτλο (εξυπνοπούλια μου, όλοι σας!). Θα προσπαθήσω να είμαι όσο πιο σύντομος γίνεται μιας και η ιστορία του Gale είναι αρκετά περίπλοκη για να γραφτεί με λεπτομέρεια εδώ.

ΜΕΡΟΣ Α! ΠΩΣ ΝΑ...

Αρχικά να υπενθυμίσω πως δε χρειάζεται να είσαι εγκληματίας, δράκος του Σέιχ Σου ή τσιουάουα με δολοφονικές τάσεις για να σε μαζέψουν στο αυτόφωρο. Αρκεί μια παραβίαση του Κ.Ο.Κ. ή μια οφειλή σε κρατική υπηρεσία και διάφορα τέτοια ψιλοκουκουρούκου! Και ας πούμε ότι πληροίς τις προϋποθέσεις ή έστω μια από αυτές. Τι πρέπεις να κάνεις για να καταλήξεις στο αυτόφωρο;
Τα πράγματα είναι απλά... ΑΔΙΑΦΟΡΕΙΣ! Το σύμπαν θα συνομωτίσει ακόμα και σ' αυτή την περίπτωση για να στη φέρει πισώπλατα (μια θεωρία την οποία ο Κοέλιο δε γνωρίζει, γι' αυτό και θα πεθάνει στην ψάθα!) .
Φρόντισε επίσης να έχεις αλλάξει διεύθυνση κατοικίας και να μην ενημερώσεις κανέναν. Ας υποθέσουμε δηλαδή ότι η πρώτη κατοικία ήταν στη διεύθυνση Ακαμάτρας 24 στο Άνω Κατωχώρι και τώρα η νέα κατοικία σου βρίσκεται στην Ακαμάτρας 46, πάλι στο Άνω Κατωχώρι. Το ξέρεις φίλε μου ότι έτσι προκαλείς σύγχυση στις αρχές; Τώρα είναι αναγκασμένοι να μπουν στην database της Γ.Α.Δ.Α., να κάνουν φύλλο και φτερό τα αρχεία για να βρουν τα στοιχεία σου, τα οποία έτυχε να δώσεις σε τράπεζες, κινητές τηλεφωνίες και ίντερνετ (στη χειρότερη θα σε βρουν από το Google ή το Facebook!).
Σ' αυτή την περίπτωση πάλι αδιαφορείς και περιμένεις. Το αστυνομικό τμήμα θα βρει το φάκελό σου αλλά θα τον χάσει για 3-4 χρόνια κάπου μεταξύ στα ντοσιέ με τα προσπέκτ από τα ΙΚΕΑ με τα φυλλάδια απο το «Μόδα Μπάνιου 2012», ώσπου το Υπουργείο-Μαζεύω-Λεφτά-Από-Τον-Κοσμάκη-Για-Να-Κάνω-Χριστούγεννα να στείλει ειδοποίηση στον police officer ότι καταδικάστηκες σε 8μηνη φυλάκιση (εξαγοράσιμη ευτυχώς) και πρέπει να σε μαζέψουν.
Μη φοβάσαι όμως. Δε χρειάζεται να κρύβεσαι από κανέναν και δεν είναι ανάγκη να κάνει να σε δει το σπίτι σου 4 μήνες! Κάνε ανενόχλητος τις δουλειές σου, συνέχισε με την καθημερινή σου ρουτίνα και κάποια στιγμή ο αδερφός/ξάδερφος/μπατζανάκης σου θα σε ενημερώσει για έναν αστυνομικό με πολιτικά, που πέρασε από το σπίτι, που άφησε ένα memo με τον αριθμό του κινητού του, που του είπε να σου πει ότι έχει έρθει ένα έγγραφο να υπογράψεις, που πρέπει να πας ΕΚΕΙ να το υπογράψεις και που εσύ νομίζεις ότι είναι από την Ιερά Μητρόπολη και θέλει εξουσιοδότηση για τον καντηλανάφτη να ανάβει κάθε δείλι το καντήλι που έφεγγε και κένταγε η κόρη το μαντήλι!
Και τρως κουτόχορτο και αποφασίζεις να πας ένα απόγευμα ανυποψίαστος με τους φίλους σου, με την ευκαιρία να φτιάξεις και κάποια χαρτιά της σχολής σου....

ΜΕΡΟΣ Β! ΠΩΣ ΘΑ...

Εδώ φίλε μου αρχίζει το καλό της ιστορίας. Όλα τα λεφτά εδώ τα ξόδεψε η παραγωγή! Στα εφέ!
Μπαίνεις λοιπόν «κιουρία» στο τμήμα και αντικρύζεις ένα παιδαρέλι να σου λέει «ο κύριος Ποκοπίκος;» και εσύ ψαρωμένος και με τα γόνατα κομμένα να απαντάς «Μάλιστα»... ΤΙ ΜΑΛΙΣΤΑ ΜΑΡΗ; ΜΑΛΛΙ!!! Τώρα που ήταν ευκαιρία να το βάλεις στα πόδια, σε έπιασε το λουμπάγκο και θρονιάστηκες στην καρέκλα!
Κι εκεί είναι που σκάει μύτη το βοϊδοτεκνό και σου λέει ότι πρέπει να μείνεις στο αυτόφωρο γιατί καταδικάστηκες σε φυλάκιση, από μια δικαστική απόφαση που πάρθηκε χωρίς να το ξέρεις αλλά μια ειδοποίηση την έστειλαν (στην παλιά σου κατοικία, η οποία εδώ και 6 χρόνια έχει μετατραπεί σε αποβάθρα της νέας στάσης του Μετρό της περιοχής).
Έτσι σε οδηγεί σιγά-σιγά στο θάλαμο προφυλάκισης -εδώ για λόγους συντομίας θα χρησιμοποιήσω τον όρο lobby- για να περιμένεις να ακούσεις το τελεσίδικο της καταδίκης σου. Ωστόσο το lobby προσφέρεται ασυζητητί για νέες γνωριμίες, κους-κους και μπόλικο φαγοπότι. Σε ορισμένες περιπτώσεις βέβαια -και ιδιαίτερα στην περίπτωση του Gale- το σουβλάκι με τζατζικοκρέμμυδο θεωρείται απαγορευμένος καρπός και φυσικά είναι off the menu, αλλά το απλό καλαμάκι χοιρινό με πατάτα και ντομάτα σε αποσύνθεση είναι στο βασικό διαιτολόγιο του Hotel «Σίδερα».
Η ώρα σου θα περάσει ευχάριστα μιας και μπορούν πλέον να σε επισκεφτούν συγγενείς που έχεις να τους δεις μια 20ετία. Επίσης μαθαίνεις τα τερτίπια των άλλων «τουριστών» που βρίσκονται στο lobby ,όπως για παράδειγμα ότι βρίσκονται εκεί για μια κλήση που δεν πληρώθηκε πριν 40 χρόνια ή ότι κάποιος σκότωσε μια μύγα την ώρα της αναπαραγωγής της σε περίοδο που απαγορευόταν το κυνήγι και διάφορες τέτοιες κουλαμάρες!
Τα λεπτά περνούν και ο reseptionist-αξιωματικός υπηρεσίας, σας ενημερώνει πως θα περάσετε το υπόλοιπο της νύχτας στις μαγευτικές υπερπολυτελείς σουίτες του υπογείου, προκαλώντας πανικό και σε κάνει σύσκατο από το φόβο σου! Λογικό, αν αναλογιστείς πως οι συγκάτοικοι (στην τρέλα) είναι εξ Αλλοδαπίας και γεννημένοι ορκισμένα αρπακτικά, έτοιμα να αρπάξουν ό,τι κρέμεται (ΩΠΑ! ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΝΟΜΙΖΕΤΕ!) από τις τσέπες σου (Αααα...είπα κι εγώ...).
Οι σουίτες διαθέτουν όλες τις ανέσεις: μπάρες προστασίας, 2 κρεβάτια και ευχάριστο περιβάλλον. Τις μπάρες, λίγο πολύ, τις καταλάβατε όλοι. Τα κρεβάτια είναι που χρίζουν της προσοχής σας. Υπέδιπλα, λουξ, με στρώμα νερού, θα ήταν ό,τι πιο ιδανικό. Αντ' αυτού, ο εξοπλισμός περιλαμβάνει καρασκωριασμένα στρώματα από αφρολέξ, τίγκα στη μπίχλα και τη σκόνη (αντεδείκνυται στους αλλεργικούς!), τουλάχιστον 15ετίας! Λέγοντας περιβάλλον, τώρα, εννοoύμε τους δεκάδες τουρίστες των διπλανών σουιτών, οι οποίοι έχουν πάρει 40 LSD, έχουν δει το Χριστό φαντάρο και τ' άστρα μακαρόνια και λυσσάνε σαν τις πουτάνες που τις σφάζουν στο γόνατο!
Το υπέρτατο, θεΐκό clue είναι πως ο reseptionist σε προτρέπει να βγάλεις οτιδήποτε μοιάζει με κορδόνι/λάστιχο για τους ευνόητους λόγους, άσχετα αν σε μπουζουριάζει στη σουίτα και αφήνει να έχεις μαζί σου την τσάντα σου με το 3μετρο λουρί (-Συγνώμη, παληκάρι, το boxer μου έχει λάστιχο, να το βγάλω κι αυτό;)! Κι αφού μπεις μέσα, μια φωνή από το υπερπέραν σε ενημερώνει πως «αν θες κάτι, μη διστάσεις να επικοινωνήσεις μαζί μας, χτυπώντας το ειδικό κουδουνάκι, μπροστά σου» -εννοώντας το λουκέτο που ασφαλίζει τη σουίτα. Και πρέπει εσύ να έχεις πάρει Bachelor ή να ξέρεις τα βασικά στο Music Engineering για να μη ξεκουφαίνεις τον καθένα με τα υστερικά «ΝΤΙΝ! ΝΤΙΝ! ΝΤΙΝ!» σου!
Τελειώνοντας την περιγραφή και τις διακοπές σου στο τμήμα-Lydra Marriott (νύσταξα κιόλας!), οι νέοι πολιτσμάνοι του κώλου θεωρούν σωστό να σε ευχαριστήσουν που διάλεξες αυτούς για να περάσεις το βράδυ σου από το να σε τρέχανε στο Νταχάου, περνώντας στο δεξί χέρι σου και αντίστοιχα στο αριστερό του συγκάτοικού σου αναμνηστικά βραχιολάκια (χειροπέδες) για να πάει καλά η μέρα («Άντε βρε! Να ζήσετε, να ευτυχήσετε και καλούς απογόνους!»)....

Το καλό με τον Gale είναι ότι πλήρωσε την ποινή του (ευτυχώς ήταν ψιλοπράγματα!) και την έκανε με ελαφρά πηδηματάκια το ίδιο πρωινό!....