«Ένα ελαφάκι για το Γιωργάκη!»
από το mail μαςΑγαπητέ Άγιε Βασίλη,
Πρώτα πρώτα, θέλω να σε ευχαριστήσω για το περσινό σου δώρο, που ήταν μια ωραιότατη ρυτίδα στο μεσόφρυδο, κ έχω να σου πω ότι, αν φέτος επιχειρήσεις να μπεις από την καμινάδα μου, θα ανάψω το τζάκι κ θα σε κλάψουν οι τάρανδοι...
Κατά τ’ άλλα όπως τα ξέρεις...
Ετοιμαζόμαστε για γιορτές καπάκι Χριστούγεννα-Πρωτοχρονιά και θα περάσουμε κα-τα-πλη-κτι-κά όπως κάθε χρόνο...Τις ημέρες των εορτών θα επωφεληθούμε από το συνεχές ωράριο των καταστημάτων για να ξεχυθούμε σύσσωμοι στα μαγαζιά και να ψωνίσουμε ό,τι να’ναι και μετά θα κουβαλάμε τα ό,τι να’ναι μας φορτωμένοι με τις σακουλάρες πάνω κάτω στη Σκουφά, ψάχνοντας δυο ώρες για ταξί... Όταν βρούμε ταξί θα σιχτιρίσουμε την ώρα και τη στιγμή που το βρήκαμε κ μπλέξαμε στην κίνηση και γύρω γύρω όλοι θα κορνάρουν και θα βρίζει ο ένας τον άλλον ένεκα της ημέρας.
Το πιο ευχάριστο από όλα είναι ότι επιτέλους θα συναντηθούμε όοοοοολοι μαζί γιατί θα εγκλωβιστούμε στο Σύνταγμα και στην Κηφισίας Πρωτοχρονιάτικα και θα καπνίζουμε μέσα στα αυτοκίνητα με αναμμένο το κλιματιστικό και όλα θα είναι ένα σίχαμα. Θα είμαστε και εκνευρισμένοι από πριν που φάγαμε στο σπίτι της μαμάς, όπου περάσαμε φριχτά μιας και συγκεντρώθηκε όλη η οικογένεια για να τσακωθεί όπως κάθε χρόνο.
Επίσης, όπως κάθε χρόνο το φαγητό θα είναι χάλια, γιατί το κρέας της γαλοπούλας είναι απαίσιο και σκληρό και άμα κρυώσει γίνεται σαν βατραχοπέδιλο. Παρόλα αυτά θα καταβροχθίσουμε τον άμπακο με έμφαση στην γέμιση και στην βασιλόπιτα κ θα σκάσουμε και μετά θα νυστάζουμε και θα θέλουμε να χωρίσουμε τους γκόμενούς μας, γιατί φυσικά αυτοί φταίνε που τραβιόμαστε μέσα στη νύχτα σαν τους ηλίθιους και στο μεταξύ όλα τα μαγαζιά θα είναι γεμάτα από κόσμο που καλωσορίζει τον νέο χρόνο με ξέφρενο ενθουσιασμό, πράγμα το οποίο δεν μπόρεσα ποτέ να καταλάβω...
Αυτόν τον στίχο «Πάει ο παλιός ο χρόνος ας γιορτάσουμε παιδιά...» πρέπει να τον έχει γράψει ο Φόρεστ Γκαμπ, γιατί μόνο αν είσαι ο Φόρεστ Γκαμπ γιορτάζεις που λιγοστεύει κατά ένα χρόνο η ζωή σου και θα σε φάει το μαύρο χώμα μια ώρα γρηγορότερα.
Αυτά......
Όσο για το πρωτοχρονιάτικο ρεβεγιόν μας, θα το περάσουμε κ αυτό φα-ντα-στι-κά ξαναζουλιγμένοι στα μπουζούκια ή στα κουλά κυριλέ κλαμπ με τους πορτιέρηδες «Μίστερ Γαμάω» κ τις πορτιέρησες «Μις Τσιμπούκι» όπου θα πιούμε πετρέλαιο και θα πάρουμε μερικά ναρκωτικά για το καλό.
Την άλλη μέρα θα είμαστε κουρέλια κ θα νομίζουμε ότι έχουμε τυφλωθεί. Ωστόσο αργά το μεσημέρι θα σύρουμε τα κόκκαλα μας μέχρι το πατρικό για να ξαναφάμε με την οικογένεια ό,τι έμεινε από το προηγούμενο βράδυ, που η μαμά είχε μαγειρέψει για έναν λόχο. Μετά θα κάνουμε φύλλο και φτερό την χθεσινή βασιλόπιτα για να βρούμε το φλουρί, που δεν θα βρεθεί ποτέ γιατί θα το έχει καταπιεί ο παππούς με το πρωινό του ρόφημα.
Το απόγευμα θα χτυπήσουμε κ μια κατάθλιψη, που δεν είμαστε πια παιδιά και τι μαγικά που ήταν τα Χριστούγεννα και η Πρωτοχρονιά κάποτε. Και μετά οι γιορτές δεν θα λένε να τελειώσουν. Να τα Φώτα και του Αι Γιαννιού και άι σιχτίρ Άγιε Βασίλη. Σ’ αγαπάω, σ’ εκτιμάω αλλά κοίτα μην τολμήσεις να πλησιάσεις σπίτι μου. Φέτος θέλω μόνο καλικάντζαρους. Τουλάχιστον εκείνοι αντιμετωπίζουν την τραγωδία των γιορτών «α-να-τρε-πτι-κά» όπως θα έλεγαν και οι άνθρωποι που εργάζονται στην τηλεόραση.
Και τώρα κλείνω γιατί πρέπει να γράψω και σε άλλον κουλό Άγιο.
Σε κανά μήνα-δυό έχουμε Βαλεντίνο...
Τα λέμε
Πρώτα πρώτα, θέλω να σε ευχαριστήσω για το περσινό σου δώρο, που ήταν μια ωραιότατη ρυτίδα στο μεσόφρυδο, κ έχω να σου πω ότι, αν φέτος επιχειρήσεις να μπεις από την καμινάδα μου, θα ανάψω το τζάκι κ θα σε κλάψουν οι τάρανδοι...
Κατά τ’ άλλα όπως τα ξέρεις...
Ετοιμαζόμαστε για γιορτές καπάκι Χριστούγεννα-Πρωτοχρονιά και θα περάσουμε κα-τα-πλη-κτι-κά όπως κάθε χρόνο...Τις ημέρες των εορτών θα επωφεληθούμε από το συνεχές ωράριο των καταστημάτων για να ξεχυθούμε σύσσωμοι στα μαγαζιά και να ψωνίσουμε ό,τι να’ναι και μετά θα κουβαλάμε τα ό,τι να’ναι μας φορτωμένοι με τις σακουλάρες πάνω κάτω στη Σκουφά, ψάχνοντας δυο ώρες για ταξί... Όταν βρούμε ταξί θα σιχτιρίσουμε την ώρα και τη στιγμή που το βρήκαμε κ μπλέξαμε στην κίνηση και γύρω γύρω όλοι θα κορνάρουν και θα βρίζει ο ένας τον άλλον ένεκα της ημέρας.
Το πιο ευχάριστο από όλα είναι ότι επιτέλους θα συναντηθούμε όοοοοολοι μαζί γιατί θα εγκλωβιστούμε στο Σύνταγμα και στην Κηφισίας Πρωτοχρονιάτικα και θα καπνίζουμε μέσα στα αυτοκίνητα με αναμμένο το κλιματιστικό και όλα θα είναι ένα σίχαμα. Θα είμαστε και εκνευρισμένοι από πριν που φάγαμε στο σπίτι της μαμάς, όπου περάσαμε φριχτά μιας και συγκεντρώθηκε όλη η οικογένεια για να τσακωθεί όπως κάθε χρόνο.
Επίσης, όπως κάθε χρόνο το φαγητό θα είναι χάλια, γιατί το κρέας της γαλοπούλας είναι απαίσιο και σκληρό και άμα κρυώσει γίνεται σαν βατραχοπέδιλο. Παρόλα αυτά θα καταβροχθίσουμε τον άμπακο με έμφαση στην γέμιση και στην βασιλόπιτα κ θα σκάσουμε και μετά θα νυστάζουμε και θα θέλουμε να χωρίσουμε τους γκόμενούς μας, γιατί φυσικά αυτοί φταίνε που τραβιόμαστε μέσα στη νύχτα σαν τους ηλίθιους και στο μεταξύ όλα τα μαγαζιά θα είναι γεμάτα από κόσμο που καλωσορίζει τον νέο χρόνο με ξέφρενο ενθουσιασμό, πράγμα το οποίο δεν μπόρεσα ποτέ να καταλάβω...
Αυτόν τον στίχο «Πάει ο παλιός ο χρόνος ας γιορτάσουμε παιδιά...» πρέπει να τον έχει γράψει ο Φόρεστ Γκαμπ, γιατί μόνο αν είσαι ο Φόρεστ Γκαμπ γιορτάζεις που λιγοστεύει κατά ένα χρόνο η ζωή σου και θα σε φάει το μαύρο χώμα μια ώρα γρηγορότερα.
Αυτά......
Όσο για το πρωτοχρονιάτικο ρεβεγιόν μας, θα το περάσουμε κ αυτό φα-ντα-στι-κά ξαναζουλιγμένοι στα μπουζούκια ή στα κουλά κυριλέ κλαμπ με τους πορτιέρηδες «Μίστερ Γαμάω» κ τις πορτιέρησες «Μις Τσιμπούκι» όπου θα πιούμε πετρέλαιο και θα πάρουμε μερικά ναρκωτικά για το καλό.
Την άλλη μέρα θα είμαστε κουρέλια κ θα νομίζουμε ότι έχουμε τυφλωθεί. Ωστόσο αργά το μεσημέρι θα σύρουμε τα κόκκαλα μας μέχρι το πατρικό για να ξαναφάμε με την οικογένεια ό,τι έμεινε από το προηγούμενο βράδυ, που η μαμά είχε μαγειρέψει για έναν λόχο. Μετά θα κάνουμε φύλλο και φτερό την χθεσινή βασιλόπιτα για να βρούμε το φλουρί, που δεν θα βρεθεί ποτέ γιατί θα το έχει καταπιεί ο παππούς με το πρωινό του ρόφημα.
Το απόγευμα θα χτυπήσουμε κ μια κατάθλιψη, που δεν είμαστε πια παιδιά και τι μαγικά που ήταν τα Χριστούγεννα και η Πρωτοχρονιά κάποτε. Και μετά οι γιορτές δεν θα λένε να τελειώσουν. Να τα Φώτα και του Αι Γιαννιού και άι σιχτίρ Άγιε Βασίλη. Σ’ αγαπάω, σ’ εκτιμάω αλλά κοίτα μην τολμήσεις να πλησιάσεις σπίτι μου. Φέτος θέλω μόνο καλικάντζαρους. Τουλάχιστον εκείνοι αντιμετωπίζουν την τραγωδία των γιορτών «α-να-τρε-πτι-κά» όπως θα έλεγαν και οι άνθρωποι που εργάζονται στην τηλεόραση.
Και τώρα κλείνω γιατί πρέπει να γράψω και σε άλλον κουλό Άγιο.
Σε κανά μήνα-δυό έχουμε Βαλεντίνο...
Τα λέμε
Κάπου εκεί που λες για το συνεχές βάλε και τα υ-περ-ο-χό-τα-τα κιοσκάκια, δωράκια, μαλακομπιχλιμπιδάκια στο Σύνταγμα και βέβαια να μην ξεχνάμε το μα-γευ-τι-κό και α-νε-παν-ά-λη-πτο Δέντρο (ε, πλέον νομίζω ότι πρέπει να το γράφουμε με κεφαλαίο Δ, τέτοιο σύμβολο ελευθερίας και αντίστασης κατά των αναρχικών, των κουκουλοφόρων, των αντιεξουσιαστών και των λοιπών αποβρασμάτων)!!!
Άντε και καλές γιορτές να έχουμε!
Έλα έλα...
Φέτος καίμε και το δέντρο, θα είναι διαφορετικά βρε κουτό ;)
@Luthien: Ναι σωστά. Προτείνω λοιπόν η 18η Δεκεμβρίου να οριστεί Παγκόσμια Ημέρα Χριστουγεννιάτικου Δέντρου, επίσιμη αργία στην Ελλάδα, με φεστιβάλ και χάπενινγκς. Φυσικά το κλου της ημέρας θα είναι πως στο τέλος κάθε γιορτής, θα μαζεύουν όλοι τα δέντρα τους και θα τα καίνε στην πλατεία Συντάγματος (όσες φεμινίστριες θέλετε να κάψετε και σουτιέν, you're welcomed!) ΣΤΗΝ ΠΥΡΑ! ΣΤΗΝ ΠΥΡΑ!
@Darthiir the Abban: Μπορεί κάποιος να έρθει να πάρει το δέντρο της απέναντι, που μοιάζει με το Λας Βέγκας και μου έχει σπάσει τα νεύρα;
Να το πάρει όχι, αλλά αν θες, στείλε διεύθυνση να στείλω ένα δυο παιδιά με μολότοφ... :p
Πω, πω, τον αγαπάτε τον Άγιο, βλέπω...
Εμείς τον κηδέψαμε προχθές, τον μακαρίτη (τον Άγιο). Τον είχε φουσκώσει ο γείτονας στο μπαλκόνι του, κι όταν ξεφούσκωσε βαριόσαντε να τον ξαναφουσκώσει και τον κατέβασε, δόξα τον Βούδα...
@Spy: Ζωή σε σας φίλε μου! :P