15/09/13 - 02/02/15 ©


«ΡΕ ΠΑΛΙΟ ΡΕΜΑΛΙ, ΠΟΥ ΣΤΟ ΓΕΡΟΔΙΑΟΛΟ ΕΞΑΦΑΝΙΣΤΗΚΕΣ 16 ΜΗΝΕΣ;»

Πέρασαν 16 μήνες; Τι λες τώρα; 
Σαν χτες μου φάνηκε η τελευταία φορά που κάθισα να γράψω εδώ και δεν πήρα χαμπάρι Χριστό! Έχασα και τα 5 γενέθλια του blog, δεν έφερα τούρτα, δεν του πήρα ένα δώρο...σκατά...

Και που λες, είμαι καθιστός στο γραφείο, ακούω μουσικούλα και χαζεύω διάφορα κείμενα στο διαδίκτυο. Μη φανταστείς κάτι σοβαρό... κάτι μαλακιούλες για να περάσει η ώρα... Και εκεί που κοντεύει να γίνει το μάτι τετράγωνο, αποδεικνύοντας τη θεωρία του τετραγωνισμού του κύκλου, πέφτω ΩΣ ΔΙΑ ΜΑΓΕΙΑΣ σε κάτι παρατημένα bookmarks και συγκεκριμένα στο φάκελο blogs. "Ρε συ", λέω, "τι να γίνεται εκεί πέρα; Ζει κανείς; Με ψάχνει κανείς; Μου έκαναν κάνα μνημόσυνο τα καθίκια ή να τα βγάλω τα μαύρα;"... Θα σου κάνω ένα μίνι update για να ξέρεις για ποιο λόγο ΧΕΣΤΗΚΕΣ που έλειπα, ώστε να έχεις μια ακόμη δικαιολογία για να πεις πάλι "ΧΕΣΤΗΚΑ που έβαλες νέα ανάρτηση"! Για σένα δουλεύω, βρε κουτό!

Με ξέρετε οι περισσότεροι, δεν μπορώ τη στασιμότητα (περίεργο για Καρκίνο). Μετά από μια 5ετία, σχεδόν, εις τας εξοχάς, κι αφού ανέπνευσα τόσο καθαρό οξυγόνο που προμηθεύω άνετα το Διεθνή Διαστημικό Σταθμό για κάνα 10μηνο, επέστρεψα στα πάτρια εδάφη! Ανανεωμένος, ήρεμος, αλλαγμένος. Το σημαντικό είναι πως για 2η φορά μου έστριψε η βίδα και για να την ξανασφίξω χρειαζόμουν ένα γνωστό "κατσαβίδι", αυτό της αλλαγής και της αυτοκριτικής (θα πω κι άλλες μαλακίες, γι' αυτό το προσπερνάμε και πάμε παρακάτω). Προς το καλύτερο, προς το χειρότερο, θα δείξει, όπως πάντα. Πάντως όλο αυτό το διάστημα έμεινα αρκετά μόνος με τις σκέψεις μου, τις εσωτερικές φωνές μου, με τις οποίες καμιά φορά είχαμε μια πολιτισμένη κουβέντα, άλλες φορές πλακωνόμασταν στις χριστοπαναγίες και κάναμε 3-4 μέρες να μιλήσουμε, με τον εαυτό μου να παρακολουθεί τα γεγονότα απαθέστατος χωρίς την απαραίτητη λογική και άποψη. Μια χαρά... το "κλείσιμο" στον εαυτό σου μερικές φορές αποδίδει, αρκεί να γίνεται με μέτρο (μουσικό, ξυλουργικό, όπως βολεύεται ο καθένας).

Αφορμή για τον "επαναπατρισμό" ήταν η εύρεση εργασίας, ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ! Για άλλη μια φορά ο Ερμής έβαλε το χεράκι του και, όπως συνέβη την προηγούμενη φορά, η πρόσληψη ήρθε με την εαρινή ισημερία με καθυστέρηση βέβαια αλλά μην είμεθα αχάριστοι. Η δουλειά πάει καλά, ευτυχώς. Σε αυτό βοήθησε πολύ το περιβάλλον, το έργο, αλλά και οι προϊστάμενοι, με τους οποίους έχω συνεργαστεί στο παρελθόν. Πώς τα έφερε η μοίρα τελικά; Κύκλους κάνει η ζωή σε μερικά πράγματα -καλύτερα σε μερικά, δεν θέλω επαναλήψεις σε κάποια "επεισόδια" του παρελθόντος! 

Η προσαρμογή στα νέα δεδομένα ήταν λίγο δύσκολη. Όταν απουσιάζεις αρκετό καιρό από πρόσωπα και καταστάσεις, θέλει υπομονή κι επιμονή για να στρώσει το πράγμα. Και καμιά φορά τόσο την υπομονή όσο και την επιμονή δεν τις διαχειρίζομαι όπως πρέπει, αλλά αυτή τη φορά είπα να βάλω στην άκρη τους συναισθηματισμούς -χωρίς να γίνω ένα αναίσθητο καθίκι- αλλά κοιτώντας πιο λογικά τα όσα συνέβαιναν στη διάρκεια. Γιατί αυτή η προσαρμογή ακόμα απαιτεί θυσίες (ΦΕΡΤΕ ΤΙΣ ΠΑΡΘΕΝΕΣ!), μικρές και σωστές κινήσεις, γιατί ως παρορμητικό ΖΩ(δι)ΟΝ, τείνω στη μαλακία με τα μπούνια! Αλλά οκ, έχω την εντύπωση πως κάποιος εκεί πάνω με βλέπει και με φέρνει στα συγκαλά μου -σου λέει "τέτοιος μαλάκας που είσαι, βρε αδερφάκι μου, ώρες ώρες, είναι να σε αφήνει κανείς μόνο σου;" ΤΕΣ-ΠΑ.


Βέβαια είχε και μερικά κουλά το μενού, το αλάτι και το πιπέρι που καμιά φορά πέφτουν περισσότερο για τη νοστιμιά, κάνοντας το "φαγητό" πιο αλμυρό ή/και πιο spicy, αλλά έχω μια ιδιοτροπία. Δεν μασάω τίποτα αν δεν πάρω μυρωδιά πρώτα! Εκτός από τις μπριζόλες και τα μακαρόνια... εκεί πέφτω με τα μούτρα! Κι σχεδόν ένα χρόνο μετά είμαι σε θέση να αρχίσω να βάζω στη σειρά τη ζωή μου, τα "θέλω" και "πρέπει" μου, τις υποχρεώσεις μου και να αφιερώσω περισσότερο χρόνο σε πρόσωπα και καταστάσεις μόλις οι βάσεις είναι έτοιμες.

Και να αρχίσω ξανά το γράψιμο γιατί μου λείπει, αρκετά όμως!

Μικρό σεντονάκι έγραψα, ανοίγει ο καιρός σιγά σιγά. Τώρα που βγαίνω έξω αρκετά από το σπίτι, έχω μαζί μου πάντα ένα στυλό κι ένα χαρτί, σημειώνοντας καθετί άκυρο και κουλό που βλέπω και ακούω, που μου λένε οι φίλοι κι οι συνεργάτες μου, μαζεύοντας υλικό για μελλοντικές αναφορές...


ΥΓ1: Είμαι στη μισή απόσταση όπου βλέπω πώς τα social media έχουν αποξενώσει τους ανθρώπους -και το λέω εγώ που έφαγα τα νιάτα και την ομορφιά μου στις φάρμες! 

ΥΓ2: Είναι μέχρι να μου στρίψει η βίδα για 3η φορά!

ΥΓ3: Τόσες βίδες πΧια, ούτε το δημιούργημα του Φρανκεστάιν δεν είχε!


3 Responses
  1. αντε καλως ηρθες και παλι τρελλο καρναβαλι


  2. zoyzoy Says:

    Να σου πω! χθες που σε είδα στην sitebar ανεβασμένο,αναρωτήθηκα ποιός είναι αυτός,κάτι μου θυμίζει αλλά τί??
    Πολύ χρόνο το άφησες το έρμο και έπιασε αράχνες:)) Μη μασάς όμως το ίδιο έχουν κάνει πολλοί απο'δω έχουν πέσει με τα μούτρα στο fb και'χουν αφήσει τα μπλόγκ στο έλεός τους.
    Εγώ εδώ σταθερή (σαν Ταύρος).Χάρηκα πολύ που ξαναγύρισες και ιδιαίτερα που βρήκες δουλειά το σημαντικότερο.
    Την αστρολογία τη συνεχίζεις???
    Δεν ξέρεις πόσο λυπήθηκα για το θάνατο του Χρστ.Παίζη και ας μην τον ήξερα!

    Αντε πολλά είπα και'γω
    σε φιλώ και θα τα λέμε ελπίζω συχνότερα!


  3. @ασωτος γιος : Καλώς σας βρήκα!

    @zoyzoy : Έχεις δίκιο για το fb και τα σχετικά. Θα προσπαθήσω ξανά να είμαι "σωστός" απέναντι στο μπλογκ, γιατί τελικά είναι ένας τρόπος διαφυγής. Με τα αστρολογικά ασχολούμαι ακόμα -σε πιο αραιή βάση βέβαια. Φιλούρες!


Copyrights & Disclaimer

Copyrights & Disclaimer