© Gi Gaga Kouni Beli

Τερεβίθια, 1500 χρόνια πριν...

Ο βασιλιάς Πουρλάν κυβερνά την Τερεβίθια τα τελευταία 40 χρόνια. Οι κάτοικοι της μαγευτικής κοιλάδας ζουν ξέγνοιαστα και ειρηνικά. Τα πουλάκια κελαηδούν, οι πεταλούδες κυνηγιούνται μεταξύ τους και η ζωή κυλάει χωρίς αναταράξεις. Όλοι εργάζονται και δημιουργούν μια καλύτερη κοινωνία, ένα σύνολο γεμάτο τάξη και αρμονία.
Ο λαός της Τερεβίθια δε χρειάστηκε ποτέ να πολεμήσει για τα πιστεύω του, να υπερασπιστεί τα αγαθά του ή να κατακτήσει κανένα ανυπεράσπιστο χωριό. Οι γιορτές και τα πανηγύρια δίνουν και παίρνουν και οι λύπες δεν έχουν χώρο στις δικές τους χαρές. Έτσι τουλάχιστον νόμιζαν μέχρι τότε...

«Άρχοντα Πουλάν! ΑΡΧΟΝΤΑ ΠΟΥΡΛΑΑΑΑΑΝ!» φώναζε ο αγγελιοφόρος, ο οποίος την είχε δει σπρίντερ για να προλάβει να διαδώσει τα μαντάτα.
Ο άρχοντας Πουρλάν πετάχτηκε σαν ελατήριο από τον μπορντωροδοκόκκινο θρόνο του, κρατώντας στο χέρι ένα μπούτι αγριογούρουνου με τα λάδια και τα λίπη να στάζουν στο πάτωμα. Ο αγγελιοφόρος, έχοντας αναπτύξει ταχύτητα τριών Mach, δεν πρόλαβε να φρενάρει και γλύστρισε στα λιπαντικά του ξεροψημένου αγριμιού. Χωρίς να χάσει λεπτό, ορθώνεται και αναγγέλει τα νέα.
«Αφέντη μου! Μεγάλο κακό μας βρήκε!», είπε λαχανιασμένος.
«Τι συμβαίνει βρε ρεμάλι; Μη δείτε έναν άνθρωπο να τρώει 140 κιλά κρέας, ρε πούστη μου, αμέσως να τον ενοχλήσετε! Λέγε τώρα τι θες!»
Ο αγγελιοφόρος έγειρε προς το μέρος του χοντρού αφέντη του, αδιαφορώντας για το σχόλιο.
«Αφέντη, έρχομαι από τα βάθη της Τερεβίθια. Εκεί όπου οι μάγισσες και τα ξωτικά ξαγρυπνούν για να κατασπαράξουν κάθε περαστικό, εκεί που το φώς χάνεται πίσω από τα μεγάλα γέρικα δέντρα, εκεί που πάτησαν πολλοί αλλά κανείς ποτέ δε γύρισε, εκεί που...»
«Έλα ρε άνθρωπε πια!», τον διέκοψε ο Πουρλάν, «μπες στο θέμα που θες και πρόλογο! Δε θα μου μείνει χρόνος για το επιδόρπιο!»
«Ναι...συγνώμη αφέντη, αλλά τα νέα είναι δυσάρεστα», συνέχισε ο αγγελιοφόρος, «οι νάνοι της περιοχής μου ανέφεραν κάτι το συνταρακτικό. Είδαν σήμερα το πρωί ένα φλεγόμενο όχημα να κάθεται στην κορυφή του βουνού. Αμέσως μια πόρτα άνοιξε και ένα πλάσμα, που δε το χωρούσε η φαντασία τους, ξεπετάχτηκε από μέσα. Οι νάνοι λένε πως δεν έχουν δει ποιο μαγευτικό πλάσμα σε όλη την Τερεβίθια. Σαν γοργόνα το είπαν μερικοί, άλλοι μιλούσαν μαγεμένοι για μια θεά...»


Ο άρχοντας άκουσε τα νέα του αγγελιοφόρου για μια γυναίκα (ο Θεός να την κάνει!), που με την άφιξή της στη χώρα της Τερεβίθια, σκόρπισε τον τρόμο και την καταστροφή. Σχεδόν όλα τα χωριά της χώρας είχαν βυθιστεί στο σκοτάδι (σίγουρα μιλάμε για γυναίκα και όχι για τη ΔΕΗ; ), από μάγια σκοτεινά και διαβολικά (ναι, για τη ΔΕΗ μιλάμε!) και οι κάτοικοι παραλληρούσαν στο πέρασμά της. Το μόνο χωριό που είχε μείνει ανέπαφο αλλά ακόμα κινδύνευε, ήταν η Γη της Ευαγγελίας, λόγω απόστασης και ατέρμονης βλακείας.
Όμως το κακό δεν άργησε να συμβεί και εκεί. Κι ενώ όλα τα πλάσματα της Τερεβίθια αγωνίζονταν για την επιβίωση, η Γη της Ευαγγελίας περίμενε κι αυτή την κατάλληλη στιγμή για να περάσει στην αντεπίθεση, ενάντια στη γυναίκα-ΔΕΗ που πήρε τα χωριά της Τερεβίθια (και το Όσκαρ Ενδυματολογίας) και η οποία άκουγε στο όνομα Τραβελιάνα...

«Φίλοι μου καλοί, καλοί μου φίλοι» αναφώνησε ο Πουρλάν στην κεντρική πλατεία και ο όχλος έβγαλε επιτέλους το σκασμό.
«Σας έχω ευχάριστα και δυσάρεστα νέα», συνέχισε κι όλοι έμειναν να κρέμονται από τα χείλη του. «Ξεκινώντας από τα ευχάριστα, σας λέω πως το πρόβλημά μας με την κοπελιά που θέλει να μας επιτεθεί έχει λύση. Τα δυσάρεστα είναι πως πρέπει να περιμένουμε το θαύμα να γίνει! Τι εννοώ; Σήμερα το μεσημέρι ήρθε στο παλάτι για ένα απεριτίφ ο σοφός του χωριού μας. Μου ανακοίνωσε λοιπόν κάτι περίεργο. Μίλησε για μια προφητεία που αφορά άμεσα την Τερεβίθια. Η προφητεία αυτή, την οποία ονόμασε "Προφητεία της Ιπτάμενης Μπριζόλας" κι αυτό γιατί δεν είχε εύκαιρο όνομα και εκείνη την ώρα μαζί με ποτό κατεβάσαμε κι ένα γουρούνι στην καθισιά μας - η προφητεία αυτή, λοιπόν, αναφέρει για δυο παιδιά του Πέρα Κόσμου, τα οποία θα αποκαταστήσουν την ειρήνη στην Τερεβίθια και θα βοηθήσουν τη γη της Ευαγγελίας να ορθώσει το ανάστημά της (και ό,τι άλλο έχει πεσμένο) ενάντια στην κακοντυμένη μέγαιρα!»
Ο λαός ξεσηκώθηκε σε πανηγυρισμούς για το κατόρθωμα μέχρι που ο Πουρλάν διέκοψε τη χαρά τους.
«Το μόνο άσχημο στην υπόθεση είναι πως πρέπει να περιμένουμε να επαληθευτεί αυτή η προφητεία, γιατί αλλιώς τέρμα η Ευαγγελία, τέρμα η Τερεβίθια, τέρμα τα πάρτυ και η coca-cola!»...


Κι ενώ οι κάτοικοι της Ευαγγελίας συνέχισαν να περιμένουν τη θεία Φώτιση (πρώτη ξαδέρφη της γυναίκας του βασιλιά Πουρλάν), η Τραβελιάνα συγκέντρωνε τις δυνάμεις της για τη μεγάλη επίθεση. Το καλό στην όλη ιστορία είναι πως η Τραβελιάνα άργησε τόσο πολύ τη μάζωξη, που πέρασαν 1500 χρόνια (κατά το μέτρημα των Τερεβιθιανών) και ευτυχώς φτάνουμε στο σημείο που είμαστε σήμερα.

«Θες να μας πεις δηλαδή ρε φίλε ότι εμείς είμαστε αυτοί που θα σώσουν την Τερεβίθια;», ρώτησε η Αγαθοβιόλα.
Ο Μαμελούκιος δεν έδειξε τον ανάλογο ζήλο στα λεγόμενα του τσιμπουροφύλαρχου Φίφη και για να μη γίνει παγοκολώνα από το κρύο έτριβε με μανία τα χέρια του, προσπαθώντας να ζεσταθεί.
«Ναι, μικρή μου», απάντησε ο Φίφης.
«Αύριο, λοιπόν, θα συναντήσετε το μεγάλο αρχηγό της Τερεβίθια για να σας ετοιμάσει για τη μεγάλη μάχη»
«Τον Πουρλάν;» ρώτησε ο Μαμελούκιος.
«Όχι βρε ζώον!» απάντησε η Αγαθοβιόλα, «μα είναι δυνατόν να ζει μετά από 1500 χρόνια;», ρώτησε παρ' όλα αυτά η Αγαθοβιόλα το Φίφη.
«Όλα θα γίνουν στην ώρα τους. Τώρα κάντε λίγη υπομονή μέχρι να κοπάσει ο άνεμος και να ξεκινήσουμε για το χωριό»